medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Zgodnie z art. 4 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej "Świadczenia zdrowotne mogą być udzielane przez zakłady opieki zdrowotnej oraz przez osoby fizyczne wykonujące zawód medyczny lub przez grupową praktykę lekarską [...] na zasadach określonych w odrębnych przepisach [...]".
W systemach emerytalno-rentowych jednym z podstawowych pojęć jest okres wysługi, stanowiący warunek uzyskania świadczeń.
Zgodnie z ustawą z 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa świadczenia pieniężne – na warunkach i w wysokości określonych tą ustawą – przysługują osobom objętym ubezpieczeniem społecznym w razie choroby i macierzyństwa wymienionym w ustawie z 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych.
Prowadzenie przez przedsiębiorców, w tym lekarzy będących przedsiębiorcami, działalności gospodarczej wiąże się z tym, że podlegają oni różnorakim kontrolom mającym zweryfikować przestrzeganie przez nich obowiązującego prawa.
Lekarze są grupą zawodową, która stosunkowo najwcześniej opracowała wiążące ją przy wykonywaniu zawodu zasady etyki zawodowej.
Zdrowie według Światowej Organizacji Zdrowia jest pełnią fizycznego, psychicznego i społecznego dobrostanu człowieka.
Zgodnie z art. 24 Konstytucji "Praca znajduje się pod ochroną Rzeczypospolitej Polskiej. Państwo sprawuje nadzór nad warunkami wykonywania pracy".
Przypadek niecierpiący zwłoki nakłada na lekarza prawny obowiązek leczenia pacjenta.
Zagrażające zdrowiu, życiu lub zdolności do pracy zdarzenia losowe powodują często nieodwracalne straty, których człowiek nie jest w stanie wyrównać we własnym zakresie.
Każdy stan chorobowy niezależnie od jego przyczyny i charakteru może się zakończyć wyzdrowieniem albo spowodować krótkotrwałe, długotrwałe lub trwałe upośledzenie sprawności fizycznej lub psychicznej.
