medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Systematyczny wzrost wydatków publicznych zwiazanych z finansowaniem swiadczen zdrowotnych, obserwowany poczawszy od lat 60., zainicjował poszukiwanie sposobu ich optymalizacji. Celem artykułu jest przedstawienie, które z koncepcji reform w systemie ochrony zdrowia znalazły zastosowanie w szwedzkiej służbie zdrowia. Sposród wielu proponowanych rozwiazan w artykule przedstawione zostały rozwiazania koncentrujace sie na zmianach w sposobie finansowania oraz dostarczania swiadczen. Scharakteryzowany został udział pacjentów w kosztach swiadczen, prywatne ubezpieczenia medyczne, prywatyzacja placówek medycznych, koncepcja purchaser-provider split oraz sposób wynagradzania swiadczeniodawców. Artykuł rozpoczyna przeglad koncepcji zwiazanych z reformowaniem systemu ochrony zdrowia. Nastepnie przedstawiona została krótka charakterystyka systemu ochrony zdrowia w Szwecji. Zasadnicza czesc artykułu prezentuje reformy wdrożone w finansowaniu systemu oraz dostarczaniu swiadczen. Udział pacjentów w finansowaniu swiadczen został rozszerzony o opłaty za udzielona porade. Znaczenie prywatnych ubezpieczen medycznych pozostaje wciaż marginalne. Podział funkcji nabywcy i dostawcy usług medycznych został wprowadzony przez niektóre hrabstwa. Prywatyzacja objeła głównie placówki podstawowej opieki medycznej. W zakresie wynagradzania swiadczeniodawców stosowane jest generalnie globalne budżetowanie, jednakże stosowane sa również rozwiazania oparte o grupy diagnostyczne.
Islandia podzielona jest na regiony opieki zdrowotnej, każdy region ma swoje własne główne centra opieki medycznej, niektóre z nich współistnieją razem z lokalnymi szpitalami.
Osoba mieszkająca w Irlandii przez co najmniej jeden rok jest uważana przez HSE za "zwykłego rezydenta" i posiada pełne (kategoria 1 - osoby posiadające karty medyczne; ma je ponad 30% mieszkańców Irlandii) lub ograniczone (kategoria 2) uprawnienia do korzystania z opieki zdrowotnej.
W niniejszej informacji przedstawiono mało znany australijski system opieki zdrowotnej. Pewne australijskie rozwiązania w zakresie współfinansowania niektórych świadczeń zdrowotnych zarówno przez płatnika publicznego, jak i ubezpieczyciela prywatnego zostały wykorzystane przy tworzeniu projektu wprowadzenia dodatkowych ubezpieczeń zdrowotnych w naszym kraju (dokument programowy Platformy Obywatelskiej "Państwo dla obywateli. Plan rządzenia 2005-2009").
W informacji w zarysie przedstawiono system opieki zdrowotnej w Izraelu. W polskiej literaturze przedmiotu nie ma, jak do tej pory, prawie żadnych publikacji na temat rozwiązań izraelskich, a wydaje się, że izraelski model opieki zdrowotnej jest relatywnie sprawny i możliwe jest skorzystanie przez nas z jego doświadczeń przy reformowaniu polskiego systemu ochrony zdrowia.
Niniejsza informacja opisuje mało znany w Polsce system opieki zdrowotnej na Łotwie. Kraj ten odziedziczył po byłym ZSRR rozwiązania, wymagające daleko posuniętych zmian i dostosowania ich do wymagań reform rynkowych. Podobnie jak w innych krajach bałtyckich, na Łotwie przyjęty został ubezpieczeniowy model opieki zdrowotnej. Doświadczenia łotewskie mogą być wykorzystane przy reformowaniu naszego systemu opieki zdrowotnej.
Zmiany polityczno-ekonomiczne zachodzące na Ukrainie po 1991 r., czyli od momentu odzyskania niepodległości dotyczyły, między innymi, opieki zdrowotnej. Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie głównych kierunków przekształceń ukraińskiego systemu opieki zdrowotnej.
W przeciwieństwie do innych krajów byłego ZSRR, które w większości przyjęły model ubezpieczeniowy, czyli kas chorych na Ukrainie zdecydowano się na pozostawienie modelu narodowej służby zdrowia.
Szwedzki system ochrony zdrowia zasługuje na szczególną uwagę, gdyż oceniany jest za jeden z najlepiej funkcjonujących systemów wśród krajów wysoko rozwiniętych. Ta pozytywna ocenia wynika z wyższej niż w innych krajach średniej długości życia, bardzo niskiego wskaźnika umieralności niemowląt i małej zachorowalności na choroby o ciężkim przebiegu.
Szwedzki system godzi przy tym odpowiedzialność państwa za realizację powszechnego, obywatelskiego prawa do ochrony zdrowia z równoczesnym przekazaniem bezpośredniej odpowiedzialności za rzeczywiste zabezpieczenie tego prawa do kompetencji samorządu terytorialnego. Przekazanie tej odpowiedzialności nie zwolniło jednak administracji rządowej od wyznaczenia kierunków i zasad realizacji polityki zdrowotnej w skali kraju.
System ten jest od wielu lat systematycznie korygowany i lepiej dostosowywany do wciąż nowych problemów zdrowotnych. Doświadczenia szwedzkie mogą być przydatne przy wprowadzaniu nowych rozwiązań w zakresie organizacji i funkcjonowania naszego systemu ochrony zdrowia.
Informacja zawiera charakterystykę amerykańskiego systemu ochrony zdrowia, zaliczanego do tzw. modelu rezydualnego, inaczej marginalnego, w którym to państwo nie gwarantuje swoim obywatelom dostępu do świadczeń medycznych. Nie ma tym samym kompleksowego pakietu świadczeń, który jest udostępniany potrzebującym na podstawie obywatelstwa lub przynależności do powszechnego systemu ubezpieczenia zdrowotnego. Nie podejmując zobowiązań w sferze zdrowia indywidualnego, państwo jednocześnie prowadzi specjalne programy ukierunkowane na pomoc dla najsłabszych grup społecznych. Informacja zawiera opis tych programów federalnych oraz innych programów ubezpieczeniowych o bardzo zróżnicowanym zakresie regulacji, służących zabezpieczeniu potrzeb zdrowotnych społeczeństwa Stanów Zjednoczonych.
W niniejszej Informacji zaprezentowane zostaną dwa systemy ochrony zdrowia - holenderski oraz belgijski, należące do tzw. modelu ubezpieczeniowego, zwanego też składkowym, który nawiązuje do tradycji kas chorych.
Rozwiązania w zakresie funkcjonowania kas chorych jak i organizacji opieki ambulatoryjnej oraz szpitalnej w tych krajach mogą być przydatne w procesie przekształcania naszego systemu ochrony zdrowia.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
