medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Ostatnio można odnotować dużą dynamikę zmian w przepisach, związaną głównie z przeciwdziałaniem pandemii COVID-19. Jednakże regulacje te niekiedy dotyczą również innych kwestii o istotnym znaczeniu społecznym i modyfikują dotychczasowy system prawny. Dwie nowele mogą mieć doniosły wpływ na pozycję prawną lekarzy i lekarzy dentystów.
W 2019 roku weszły w życie nowe przepisy umożliwiające prowadzenie ciąży fizjologicznej przez położne podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) w ramach kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia (NFZ).
MZ od kilku lat zwleka z wydaniem nowego rozporządzenia dot. badań sanitarno-epidemiologicznych. Obecnie z punktu widzenia prawnego nie ma zatem książeczki sanitarno-epidemiologicznej, wzorów obowiązującej karty badania i orzeczenia w sprawie przeciwwskazań do wykonywania określonych prac czy określenia zakresu badania, które powinien w danym przypadku przeprowadzić lekarz.
Nowelizacja ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta z 23 marca 2017 r., poza zmianami odnoszącymi się do zasad udostępniania dokumentacji medycznej, określa nowe zasady jej przechowywania, zwłaszcza po zaprzestaniu wykonywania działalności leczniczej.
Problematyka dokumentacji medycznej (DM) pacjenta, zasad jej prowadzenia, udostępniania oraz przechowywania i przetwarzania od pewnego czasu jest przedmiotem dużego zainteresowania prawników, lekarzy, jak również samego ustawodawcy.
Wskazana zasada odwołuje się do art. 12 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, zgodnie z którym „Przy wyborze rodzaju i metod postępowania leczniczego bierze się pod uwagę nie tylko cele zdrowotne, ale także interesy oraz inne dobra osobiste osoby z zaburzeniami psychicznymi i dąży do osiągnięcia poprawy stanu zdrowia w sposób najmniej dla tej osoby uciążliwy”.
W Polsce obowiązek zgłaszania podejrzeń chorób zakaźnych i zakażeń wynika z Ustawy z dnia 5 grudnia 2008 roku o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (zwanej dalej UZZ). Ustawa ta nakłada na lekarza lub felczera, który podejrzewa albo rozpoznaje zakażenie/ chorobę zakaźną lub zgon z tego powodu, a także na kierownika laboratorium wykonującego badania w kierunku biologicznych czynników chorobotwórczych, obowiązek zgłoszenia tego faktu niezwłoczne (do 24h) państwowemu powiatowemu lub granicznemu inspektorowi sanitarnemu właściwemu dla miejsca rozpoznania zakażenia.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
