Prawo do ochrony zdrowia nie może polegać jedynie na prawie do oczekiwania na udzielenie świadczenia – mówi profesor prawa z UKSW dr hab. Marek Świerczyński.
MZ od kilku lat zwleka z wydaniem nowego rozporządzenia dot. badań sanitarno-epidemiologicznych. Obecnie z punktu widzenia prawnego nie ma zatem książeczki sanitarno-epidemiologicznej, wzorów obowiązującej karty badania i orzeczenia w sprawie przeciwwskazań do wykonywania określonych prac czy określenia zakresu badania, które powinien w danym przypadku przeprowadzić lekarz.
Nowelizacja ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta z 23 marca 2017 r., poza zmianami odnoszącymi się do zasad udostępniania dokumentacji medycznej, określa nowe zasady jej przechowywania, zwłaszcza po zaprzestaniu wykonywania działalności leczniczej.
Kancelaria Prezydenta rozważa włączenie zagadnień dotyczących zdrowia do referendum konstytucyjnego. O tym, jakie jest pole do dyskusji, rozmawiamy z prof. Piotrem Czauderną, koordynatorem sekcji ochrony zdrowia w Narodowej Radzie Rozwoju przy Kancelarii Prezydenta.
Problematyka dokumentacji medycznej (DM) pacjenta, zasad jej prowadzenia, udostępniania oraz przechowywania i przetwarzania od pewnego czasu jest przedmiotem dużego zainteresowania prawników, lekarzy, jak również samego ustawodawcy.
Wskazana zasada odwołuje się do art. 12 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, zgodnie z którym „Przy wyborze rodzaju i metod postępowania leczniczego bierze się pod uwagę nie tylko cele zdrowotne, ale także interesy oraz inne dobra osobiste osoby z zaburzeniami psychicznymi i dąży do osiągnięcia poprawy stanu zdrowia w sposób najmniej dla tej osoby uciążliwy”.
W Polsce obowiązek zgłaszania podejrzeń chorób zakaźnych i zakażeń wynika z Ustawy z dnia 5 grudnia 2008 roku o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (zwanej dalej UZZ). Ustawa ta nakłada na lekarza lub felczera, który podejrzewa albo rozpoznaje zakażenie/ chorobę zakaźną lub zgon z tego powodu, a także na kierownika laboratorium wykonującego badania w kierunku biologicznych czynników chorobotwórczych, obowiązek zgłoszenia tego faktu niezwłoczne (do 24h) państwowemu powiatowemu lub granicznemu inspektorowi sanitarnemu właściwemu dla miejsca rozpoznania zakażenia.
Dostęp do dokumentacji medycznej jest jednym z podstawowych praw pacjenta, służącym realizacji prawa człowieka do informacji o nim samym.
Lekarze, w związku ze swą działalnością medyczną, mogą ponosić wielopłaszczyznową odpowiedzialność, opartą na różnych przesłankach. W szczególności może ona mieć charakter odszkodowawczy, zawodowy, a w bardziej drastycznych przypadkach – może to być nawet odpowiedzialność karna.
Obecnie można zaobserwować zasadniczą zmianę nastawienia do badań z udziałem ludzi. Pod koniec lat 70. i w latach 80. ubiegłego wieku badania naukowe były uznawane za zagrożenie, a celem regulacji prawnych i etycznych była ochrona ich uczestników.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.