8 lipca 2023 roku weszło w życie rozporządzenie Ministra Zdrowia (MZ) z dnia 13 czerwca 2023 roku w sprawie umiejętności zawodowych lekarzy i lekarzy dentystów.
Jeżeli osoba nie posiada stosownych uprawnień i udziela świadczeń zdrowotnych, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, bądź też wprowadza w błąd pacjentów co do tego, że ma takie uprawnienia, popełnia przestępstwo stypizowane w art. 58 ust. 2 UZL.
Ze względu na ograniczone ramy opracowania zostaną w nim przedstawione jedynie przykładowe sprawy, najlepiej obrazujące nieprawidłowości w tych obszarach.
Przedmiotem niniejszego opracowania będzie kolejny rodzaj błędów organizacyjnych, których źródłem jest niezapewnienie właściwych warunków technicznych lub sanitarnych.
W piśmiennictwie prawniczym poświęcono wiele miejsca problematyce odpowiedzialności za błąd medyczny. Jednakże rozważania te ogniskują się głównie wokół kwestii błędów popełnionych na skutek niezachowania wymaganego standardu postępowania medycznego, działania contra legem artis, niezgodnie z aktualną wiedzą medyczną.
Wraz z pojawieniem się w Polsce nadzwyczajnej sytuacji związanej ze stanem pandemii COVID-19 w debacie publicznej powróciło pytanie, czy w warunkach naruszających bezpieczeństwo i higienę pracy oraz przy braku środków ochrony osobistej personel medyczny ma prawo powstrzymać się od wykonywania pracy.
Zastosowanie sztucznej inteligencji w medycynie wiąże się z postępem w medycynie, Jednakże nieumiejętnie posłużenie się systemem, ataki hakerskie, wirusy komputerowe, błędy w oprogramowaniu mogą doprowadzić do zagrożenia zdrowia i życia pacjenta. Kluczowym jest ustalenie, czy w danym przypadku doszło do przestępstwa, a także ustalenie kręgu osób odpowiedzialnych za czyn skutkujący śmiercią pacjenta.
Ważne, by lekarz w przypadku ewentualnego sporu miał udokumentowane, że po pierwsze metoda leczenia odpowiadała przypadkowi, z jakim zgłosił się pacjent (wywiad lekarski, badania), a po drugie, że pacjent był świadomy skuteczności leczenia i jego ewentualnego ryzyka (obowiązek informacyjny).
Możliwość prowadzenia procesu diagnostyczno-leczniczego w formie teleporady została wprowadzona do przepisów ustawy z 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej już w 2015 roku.1 Zgodnie z postanowieniami powołanej ustawy świadczeń zdrowotnych można udzielać za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności. W praktyce oznacza to możliwość zdalnego kontaktu z pacjentem za pośrednictwem: telefonu, internetu lub innych nośników porozumiewania się na odległość, w szczególności w zakresie udostępniania dźwięku czy obrazu.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.